Rogaliński Park Krajobrazowy

Rogaliński Park Krajobrazowy – park krajobrazowy w woj. wielkopolskim, na terenie powiatów poznańskiego i śremskiego. Rozciąga się po obu stronach rzeki Warty, od Wiórka i Puszczykowa w pobliżu Poznania aż do Zbrudzewa i Góry koło Śremu. Został utworzony w 1997 r. celem ochrony największego w Europie skupiska wielowiekowych dębów szypułkowych rosnących w dolinie Warty, licznych starorzeczy, a także wartości historyczno-kulturowych. Nazwa pochodzi od wsi Rogalin, gdzie rosną najbardziej znane z wielkopolskich dębów.
Dęby rogalińskie stały się symbolem Wielkopolski. Najsłynniejsze są: trzy rosnące w części angielskiej przypałacowego parku rogalińskiego "Lech", "Czech" i "Rus" o obwodach 635, 726 i 926 cm oraz "Edward" o obwodzie 650 cm rosnący na jego skraju, na zboczu doliny Warty. Dęby po raz pierwszy policzono w 1904 r. Ostatnio naliczono ich 1435 (blisko tysiąc ma obwód pnia powyżej 2 m). 860 uznano za pomniki przyrody. Park rogaliński to nie tylko dęby w parku pałacowym. Cenne są również unikatowe w skali Polski dęby śródpolne ,oraz stanowiska rzadkich roślin i chrząszcza kozioroga dębosza, a także lęgi ptaków.
Na terenie parku istnieją dwa rezerwaty przyrody: "Krajkowo" i "Goździk Siny w Grzybnie".
Przeprowadzone na początku 2007 roku nowe pomiary powierzchni parku zmieniły ją ze 127,5 do 126,4 km²^[1].
"Lech", "Czech" i "Rus"
o poranku




Rezerwat Goździk






Ostoja Rogalińska