Położenie
Park położony w
Sudetach Środkowych, w
Górach Sowich, około 1,1 km na północny wschód od centrum miejscowości
Jugów. Rozciąga się na długości około 18 km, zgodnie z grzbietem głównym, od
Przełęczy Woliborskiej na południowym wschodzie, aż po okolice
Jedliny-Zdroju na północnym zachodzie obejmując najwyższe wzniesienia:
Wielką Sowę,
Kalenicę i
Słoneczną.
Park znajduje się na obszarze powiatów:
kłodzkiego,
wałbrzyskiego,
dzierżoniowskiego i
ząbkowickiego. Składa się z dwóch części: główna część swymi granicami obejmuje centralną część Gór Sowich z masywem Wielkiej Sowy, Kalenicy, Słonecznej i
Czarnych Kątów, położonych na głównym grzbiecie Gór Sowich o długości 25 km, który ciągnie się z północnego zachodu na południowy wschód pomiędzy
Górami Wałbrzyskimi a
Bardzkimi stanowiącymi najwyższą część Sudetów Środkowych. Druga, mniejsza część obejmuje
Masyw Włodarza.
Charakterystyka
Park został utworzony na obszarze 6 897 ha w 1991 roku
Rozporządzeniem Nr 7/91 Wojewody Wałbrzyskiego (Dziennik Urzędowy Województwa Wałbrzyskiego z dn. 28.11.91 r., Nr 15, poz. 159.) i poszerzony do obecnej powierzchni 8 141 ha Rozporządzeniem Nr 6/96 Wojewody Wałbrzyskiego (Dziennik Urzędowy Województwa Wałbrzyskiego z dn. 9.08.96 r., Nr 24, poz.61). Mimo że góry nie posiadają wybitnych walorów przyrodniczych, park utworzono głównie ze względu na wysokie walory krajoznawcze i krajobrazowe. Masyw Wielkiej Sowy wraz z Kalenicą i
Przełęczą Jugowską, stanowią najatrakcyjniejszą część całego pasma. Tutejszy typ górskiego krajobrazu, charakteryzujący się dużą koncentracją różnych kontrastowych form na małej powierzchni, w takiej skali nie występuje nigdzie w kraju. Decyduje to o dużej atrakcyjności turystycznej Parku, przez który wiedzie wiele szlaków, mających zakończenie na szczytach Wielkiej Sowy i Kalenicy, na których z
wież widokowych można podziwiać jedne z najpiękniejszych górskich panoram Sudetów. W parku zachowały się partie pierwotnej
Puszczy Sudeckiej z udziałem:
buka,
wiązu,
modrzewia i
grabu. W obrębie parku znajduje się leśny
rezerwat przyrody Bukowa Kalenica ze skarłowaciałym bukiem dolnoreglowym.
Otulinę dla parku stanowi
Obszar Chronionego Krajobrazu Gór Bardzkich i Sowich.
Flora
Przeważającą część, wynoszącą 94% obszaru parku, porastają
dolnoreglowe lasy pochodzenia antropogenicznego,
świerkowe,
bukowe lub
mieszane, ze znaczną domieszką:
modrzewia,
jawora,
brzozy,
sosny,
lipy,
kasztanowców i
klonów. Najwyższe partie Gór Sowich, Masyw Wielkiej Sowy, Kalenicy i Słonecznej, porasta
bór świerkowy regla górnego z domieszką
buka. W drugiej połowie
XX wieku w wyniku klęski ekologicznej spowodowanej, emisją gazów przemysłowych duże partie lasów górnoreglowych zostały zniszczone. Osłabione drzewostany zostały zaatakowane przez szkodniki, co doprowadziło do znacznych wylesień na grzbietach i zboczach Gór Sowich. Pod samym wierzchołkiem Wielkiej Sowy rośnie sztucznie wprowadzona
kosodrzewina. W
biocenozie leśnej dominuje
monokultura świerkowa, wśród której na stromych stokach występuje miejscami
kwaśna buczyna górska, a także małe skupienia
żyznej buczyny sudeckiej,
jaworzyna z miesięcznicą trwałą,
bór świerkowy i
podgórski łęg jesionowy. Dużą atrakcją przyrodniczą Parku jest skarłowaciały las bukowy, objęty ochroną w
rezerwacie Bukowa Kalenica. Świat roślinny parku nie odbiega składem od obszarów sąsiednich. Szczególnie cenna jest flora zbiorowisk łąkowych porastających podszczytowe partie gór, z roślinami rzadkimi i chronionymi. Z ciekawszych roślin występują tu:
dziewięćsił bezłodygowy i
śnieżyca wiosenna,
wawrzynek wilczełyko,
lilia złotogłów,
marzanka wonna,
kopytnik pospolity,
ciemiężyca zielona,
buławnik wielkokwiatowy i
storczyk plamisty.
Fauna
W związku ze słabym zasiedleniem tego obszaru bogaty jest świat zwierzęcy. Z rzadkich
ssaków występują tu
muflon,
borsuk,
kuna leśna,
jeleń, z ciekawych gatunków ptaków gnieżdżą się
sowa włochatka,
bocian czarny i
głuszec, a z płazów spotkać tu można
salamandrę plamistą i
traszkę górską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz